Kuzey Denizli Bisiklet Turu

29 Ekim 2015

Merhaba Arkadaşlar,

İlk hedefim Türkiye’deki tüm şehirlere bisikletimle ulaşmayı başardıktan sonra yeni hedefim, tüm ilçelere ulaşmak. 🙂 Tabii bununla ilgili olarak herhangi bir zaman kısıtlamam yok. Eminim ki tüm ömrüme dağılacaktır. Şu ana kadar 8 şehrin tüm ilçelerine bisikletle gidebildim. Denizli, 9. şehir olacak benim için.

Kuzey Denizli turumu, 1 Kasım genel seçime yetişebilmek için, üç günde tamamlamayı düşündüm. Denizli’nin Buldan, Güney, Çal, Bekilli, Baklan ve Honaz ilçelerine ek olarak Manisa’nın görmediğim Sarıgöl ilçesini de ekliyorum. 3 günde 280 km civarı pedal çevirip dönmüş olacağım.

Muğla’dan Denizli’ye sabah otobüs olmadığı ve Cumartesi günü vakitlice dönmek için kendi aracımla gidiyorum. Kale’de çorba içerek kahvaltımı yapıp Denizli’ye doğru devam ediyorum. Tavas dolaylarında garip bir ses duyunca bisikleti kontrol etmek için duruyorum. Her şeyin yolunda olduğunu görünce rahatlıyorum. 🙂

Denizli’ye 8.30 gibi ulaşınca hemen bisikletimi ve kendimi yol için hazırlıyorum. Saat 9.00’da Denizli otogar önünden tura başlamak için 8.50’de hazır bulunuyorum. Etkinlik oluşturduğum için belki gelenler olur diye tam saati bekliyorum. Saatim 9.00’u gösterdiğinde tek başıma Kuzey Denizli turumu başlatıyorum.

Gidon çantamın üzerinde o güne ait gideceğim rotam hazır. Tırmanışlar kaç km, ne zaman bitecek, kaçıncı km’de nerede olacağım gibi soruların hepsinin cevabı bu haritada. 🙂

Denizli, Sarayköy yolunu defalarca gittiğim için hiç heyecan uyandırmıyor. O nedenle hızla yoluma devam ediyorum.

Yolum üzerinde bir tabela dikkatimi çekiyor. Normalde bir petrol firmasına ait ama ben reklamını yapmak istemediğim için sildim ve kendi reklamımı yapayım dedim. Leylek yuvasını kimse  bozmamış. Çok güzel bir görüntü. Tabii havalar serinlediği için artık leylekler yok.

Saat 9.52’de Sarayköy’e ulaşıyorum. İlçe girişinde tabelada fotoğraf çektikten sonra yoluma devam ediyorum.

Sarayköy’ü çıktıktan 5 km sonra Köprübaşı köyünden Buldan yoluna giriyorum. Güney kavşağına kadar bu yoldan daha önce Mekke-Roma turu kapsamında geçmiştim. Ama o tur hızlı bir tur olduğu için pek iyi hatırlamıyorum buraları. O nedenle tekrar buralarda pedallamak istedim.

Buldan’a 7 km yolum kaldı ama buraya kadar hafif hafif rampayla geldim. Buradan sonra biraz daha sertleşerek devam edecek.

Buldan giriş tabelasını görünce çok mutlu oluyorum. Neredeyse 1 saattir tırmanıyordum. Buldan ilçe merkezine kadar da tırmanmaya devam edeceğim.

İlçenin merkezinde çok güzel tarihi bir bina görüyorum. Şuan okul olarak kullanılıyor. Biraz aşağıda güzel bir çay evi görmüştüm, hemen oraya dönüp çay içiyorum. Bu sırada Buldanlılarla tanışıyorum. Muhabbet ediyoruz bir süre. İşletme sahibi her ne kadar ısrar etsem de çay ücretini almıyor. Teşekkür ederek yoluma kaldığım yerden devam ediyorum.

Buldan içinden kestirme bir yolla anayola bağlanıyorum. Anayola kadar çıkmış olduğum yolun bir kısmını iniyorum ama anayola çıkar çıkmaz Güney kavşağına kadar tekrar tırmanmaya başlıyorum.

Güney kavşağından girmeden Sarıgöl’e doğru devam edeceğim. Turumun adı Kuzey Denizli ama araya Manisa’nın bir ilçesi daha sıkışmış. 🙂 Bu kadar yakınlaşmışken arada görmediğim tek ilçe olarak kalmasın diye görmeden gitmek istemedim. Bunda yıllardır görmediğim asker arkadaşımın da etkisi büyük tabii.

Güney kavşağından sonra yol rahatlıyor ve daha hızlı ilerlemeye başlıyorum. Sarıgöl’e 28 km yolum kalmış.

Saat 13.00 civarı Manisa il sınırına giriyorum. Yarın öğlene kadar Denizli’ye şimdilik veda ediyorum.

Biraz ilerledikten sonra çeşme başında bisküvi atıştırıyorum. Tekrar pedallamaya başladıktan sonra daha güzel bir çeşme görünce dayanamayıp orada da duruyorum.

Mola sonunda tekrar yola düşüyorum. Sarılgöl’e çok güzel bir inişle ulaşılıyor. Bunu bildiğim için inişe başlamadan önce gördüğüm tabela dikkatimi çekiyor. “Meşhur Sarıgöl Pidesi” yazıyor. Buraya kadar gelmişim, yemeden gitmem. Öğle saati olduğu için açlık iyice kendini hissettirmeye başlamıştı.

Lokantadan içeri girip hemen meşhur pideden sipariş veriyorum. Fırıncı arkadaş “Neli olsun abi?” diyor, ben de “En meşhuru hangisiyse ondan olsun” diyorum. Bir süre sonra önüme her çeşidinden birer lokma olarak 1,5 pide geliyor. Vay arkadaş bunu nasıl yerim bilemiyorum. Zorla da olsa iki bardak ayranla birlikte indiriyorum mideye. Artık Sarıgöl’e gitme vakti…

Güzel bir inişle Sarıgöl ilçe tabelasına ne ara geldiğimi anlamıyorum bile. Yeni bir ilçe görecek olmanın heyecanıyla ilçe merkezine doğru pedallıyorum.

Şehir merkezine doğru pedallarken asker arkadaşımı arıyorum. İbrahim hemen dükkanı tarif ediyor.

Yola çıkmış beni bekliyor. Bisikletimi park edip sarılıyorum kardeşime. 10 yıldan fazla oldu görüşmeyeli. Bu arada Muğlalı Murat Ülkü kardeşimizle de telefonlaşmıştık yolda. Burada öğretmenlik yapıyor. Bununla yetinmeyip Sarıgöl halkına bisikleti aşılıyor. Çok güzel bir görev üstlendiği için takdir etmek gerekir. Hep birlikte oturup çaylarımızı yudumlarken Akut üyesi bir arkadaşımız daha geliyor. Konumuz tabii bisiklet üzerinde dönüyor. Saatlerce muhabbet ettikten sonra İbrahim’le Sarıgöl’ü gezmeye çıkıyoruz.

Sarıgöl’ün en büyük geçim kaynağı üzüm. O nedenle ilçenin dört bir yanı üzüm bağlarıyla çevrili. İbrahim’in akrabalarının da bağları var ve onları gezmeye gidiyoruz. Bir salkım koparıp yemesem içimde kalırdı. 🙂

Sarıgöl’ü yukarıdan izleyeceğimiz çok güzel bir noktaya çıkıyoruz. O kadar güzel yerler ki, tam bisikletlik. Bir gün dağ bisikletimi alıp o dağlarda gezmek isterim. Labirent gibi yollar, muhteşem bir doğa ve eşsiz manzaralar sunuyor.

İbrahim ve arkadaşıyla birlikte akşam yemeği yiyoruz. Sonrasında 29 ekim kutlamaları için Sarıgöl meydanına gidiyoruz. İlçe çevresinde kısa bir yürüyüş yaptıktan sonra Sarıgöl Bisiklet Kulübüyle birlikte akşam bisiklet sürüyoruz. Çok güzel vakit geçiriyoruz. Ardından İbrahim’le birlikte maç izlemeye gidiyoruz. Oradan da eve geçip uyumaya çekiliyorum. Yarın yeni ve heyecanlı bir gün beni bekler…

1.Gün Tur Verileri;

Toplam Km: 82.6 km | Toplam Sürüş Süresi: 04:08:51

Max. Hız: 63.0 km/h | Ort. Hız: 19.9 km/h

Toplam Yükselme: 946 m | Yakılan Kalori: 2333 cal

Denizli, Sarayköy, Buldan, Sarıgöl Güzergâh ve Yükselti Haritası;

30 Ekim 2015

Turumun ikinci gününde sabah 7.30’de uyanıp İbrahim’le birlikte evden çıkıyoruz. Güzel bir çorbayla kahvaltımızı yapıp üzerine iki bardak tavşan kanı çaylarımızı yudumluyoruz. Bir süre İbrahim’in çocuk oyuncakları ve gereçleri sattığı dükkanında  vakit geçirdikten sonra 8.30 gibi yola çıkmak için hazırlanıyorum. Bugün rotam oldukça zorlu ve uzun olacak. Sarıgöl’den Güney’e doğru dağ yollarından gideceğim. Yol hakkında hiç bir fikrim yok, tek bilgi elimdeki harita ve yükselti grafiği. 🙂

Haritama göre hareket ederek öncelikle Baharlar Köyüne doğru gidiyorum. Bu köye kadar yol asfalt, sonrasında ise toprak. Yolun iki tarafı da yüzlerce dönüm üzüm bağlarıyla çevrili. Bazılarında hiç üzüm kalmamış, bazılarında ise artık son mahsuller toplanıyor.

Baharlar köyünü geçtikten sonra labirent gibi yollarda pedallamaya başlıyorum. Haritamın yetmediği yerlerde telefonumun GPS’i devreye giriyor. Kavşaktan kavşağa geliyorum ve hepsinde nereye gideceğimi bilmiyorum.

Boğazçiftlik köyü kavşağına kadar toprak yollarda geldim. Burada asfalt yola kavuşuyorum. Bununla birlikte tırmanışta başlıyor tabii. Başlamadan önce çeşme başında soluklanıp suyumu tazeliyorum.

Yol arkadaşım tüm ihtişamıyla yola hazır. Onun için toprak, asfalt, stabilize hiç bir yol fark etmez. Hepsinin hakkından fazlasıyla gelir. 🙂

Yavaşca yükselmeye başlıyorum. Her pedal sonrası arkaya baktığımda muhteşem bir ova gözlerimin önüne seriliyor. Sarıgöl değil, buralara üzümgöl demeleri lazımmış. 🙂

Tam tırmanış bitti, zirveye geldim iniş görünüyor desem de maalesef öyle değilmiş. Yine asfalttan ayrılıp toprak yola giriyorum. Hem de hiç ummadığım bir anda. Buradan sonra tırmanış iyice sertleşiyor. Nereye gidiyorum hiç bir fikrim yok. 🙂 Ama keyfim yerinde ve oldukça mutluyum. Bisikletimle birlikte doğada tek başımayım. 🙂

Çıkmaya devam, durmak yok. Zirveyi görene kadar mola yok bana…

Epey yükseğe çıkmışım ve hala da devam ediyorum. 🙂

Nihayet beklenen köye ulaşıyorum. Türlübey köyü haritada tek belirgin noktamdı. Hemen köy kahvesinde durup çay söylüyorum yine kendime. Amcalarla muhabbet başlıyor. Onlara da anlatıyorum rotamı. Oradan gelinir mi, oraya gidilir mi vs vs bıdı bıdı bıdı. 🙂 Ama yol varsa her yere gidilir. Burada da çay parası almıyorlar benden. Ben yine teşekkür ederek yoluma devam ediyorum.

Türlübey köyünü geride bırakıp Güney’e doğru giderken Aydoğdu köyünden geçiyorum. Baya acıktım ama bir tane bile market bulamıyorum. Durmadan yoluma devam edip anayola ulaşıyorum. Güney yönüne döner dönmez karşıma çıkan petrol istasyonu beni kurtarıyor. İçecek ve atıştıracak bir şeylerle kendime geliyorum.

Güney’e son 9 km yolum kaldı. Öğle yemeğini orada yemeyi düşünüyorum.

Son bir çıkıştan sonra Güney’e doğru inişe geçiyorum. Saat 12.30 civarı ilçeye ulaşıyorum. Hemen merkeze gidip karnımı doyuracak yer arıyorum.

İlçe yukarıdan çok güzel görünüyor. Merkez aşağıda kaldığı için oraya inip, yemekten sonra tekrar yukarıya çıkacağım. 🙂

Çarşı içinde sulu yemek yapan bir yer görüyorum ve bir güzel karnımı doyuruyorum. Biraz da dinlendikten sonra yoluma devam ediyorum.

Buradan sonra Adıgüzeller Barajı manzarasını göreceğim. Biraz tırmandıktan sonra baraja kadar ineceğim. Sonrasını düşünmek bile istemiyorum ama dev gibi bir tırmanış daha beni bekliyor.

İniş oldukça hızlı oluyor doğal olarak. Adıgüzeller Barajı, evet yukarıdan güzel. Bu bölgede bulunan en büyük barajlardan birisi.

Baraj gövdesinin üzerinden geçip yoluma devam ediyorum. Tam bu sırada şehitler anıtı dikkatimi çekiyor. Fotoğrafını çekerken güvenlik kulübesindeki beni çay içmeye davet ediyor. Ama tırmanış uzun olduğu için vakit kaybetmek istemiyorum ve teklifini kibarca geri çevirerek tırmanmaya başlıyorum.

Baraj gölünden son bir manzara daha.

Tırmanışın başlamasıyla üzerimdeki fazlalıklardan kurtuluyorum. Yavaş yavaş kendi tempomda tırmanmaya çalışıyorum. Çal’a son 22 km.

45 dakika sonra zirvesine doğru yaklaşıyorum. Ama tırmanış bitmiyor tam aksine uzadıkça uzuyor. Bu sırada kaskımın arasına bir arı giriyor ve anında bandanamın üzerinden sokuyor. Hemen durup can havliyle kaskımı çıkartıyorum ama başım çok kötü sızlamaya başladı bile. Fotoğraftan da ne kadar mutsuz olduğum belli, değil mi?

Acıyla birlikte yoluma devam ederken karşıda görünen yeri Çal zannediyorum. Yaklaşıp Selcen kasabası olduğunu görünce hayal kırıklığı yaşıyorum. Artık bir an önce gün bitsin istiyorum. Hem çok yoruldum, hem de arı sokması bana iyi gelmedi.

Selcen’den sonra küçük bir tepe daha aştım ve Çal’a ulaştım. Saat 16.00 oldu ama daha Bekilli’ye devam edeceğim.

Çal’da durmadan yoluma devam ediyorum. Buradan Bekilli’ye iki yol gidiyor. Birisi Akkent üzeri, diğeri ise Süller üzeri. Bekilli’den dönüşü Süller tarafından yapacağım için Akkent yolunu seçiyorum. Tam kavşakta haritama bakarken bir polis bana yolu tarif etmeye çalışıyor. Bilmiyor ki yolları ondan çok daha iyi bildiğimi. 🙂

Akkent yolunda Bekilli’ye doğru önce Hançalar’dan geçip, ardından Akkent’e ulaşıyorum. Burada çok büyük bir meyve suyu tesisi varmış. Oraya varınca öğreniyorum bunu. Fabrika önünde onlarca nar yüklü tır bekliyor. Demek ki neymiş? Bir kez daha gördük ki; çok okuyan değil, çok gezen bilir. 🙂

Bekilli’ye yaklaştıkça keyfim de yerine gelmeye başlıyor. Arının şokunu atlattım ve tekrar yüzüme gülümseme geldi. 🙂

Saat 17.25 ve ben Bekilli’ye ulaştım. Hava kararmadan ulaştığıma çok mutlu oldum tabii. Şimdi merkeze gidip hemen otele yerleşmek istiyorum. Daha önce yaptığım araştırmaya göre ilçede sadece bir tane otel varmış. Yer sorunu olmayacağı söylenmişti telefonda. Gidip göreceğiz artık. 🙂

İlçe girişinde şarap kokuları geliyor burnuma. Sağlı sollu şarap fabrikaları görüyorum. Bu bölgenin üzümleri de şarap yapımında oldukça iyiler. Buralarda güzel şarap bulursam kaçırmayacağım. Hadi hayırlısı diyerek merkeze doğru ilerliyorum.

O da ne? Terk edilmiş bir bahçe içinde ismini yanlış hatırlamıyorsam çiğdem çiçekleri açmış. O kadar güzel görünüyorlar ki, durmadan edemedim.

Buradan sonraki durağım direkt otel oluyor. Resepsiyondaki arkadaşla hemen ahbap oluyoruz. Yarı hemşehri sayılır. Güzel ve ferah bir oda alıp, bisikletimi güvenli bir yere koyduktan sonra odaya çıkıp hemen sıcak duşun altına atıyorum kendimi. Günün bütün yorgunluğunu orada bırakıyorum. Akşam yemek için yine resepsiyondaki arkadaştan tavsiye alıyorum. Tabii ki bölgenin en güzel şarabını da sormayı ihmal etmiyorum. Hepsinin adreslerini aldıktan sonra çıkıyorum dışarıya. Karnımı doyurup, ev yapımı şaraplarımla odama dönüyorum. Biraz televizyon izledikten sonra uyuyakalıyorum.

2.Gün Tur Verileri;

Toplam Km: 98.6 km | Toplam Sürüş Süresi: 06:51:52

Max. Hız: 60.5 km/h | Ort. Hız: 14.4 km/h

Toplam Yükselme: 2276 m | Yakılan Kalori: 3633 cal

Sarıgöl, Güney, Çal, Bekilli Güzergâh ve Yükselti Haritası;

31 Ekim 2015

Yepyeni bir gün ve yine merak edilesi yollar. Bekilli’den kahvaltı yapmadan ayrılıyorum. Erken uyanıp 8.15’de yola koyuldum. Kahvaltıyı ilerilerde bir yerlerde yaparım diye düşünüyorum.

10 km kadar düz gittikten sonra Süller kasabasından hemen sonra tırmanmaya başlıyorum. İki gündür tırmandığım için hafiften ayaklarım ağrımaya başlıyor. O nedenle oldukça yavaş tırmanıyorum. Kaç km tırmandım hatırlamıyorum bile ve nihayet 9.25’te zirveye ulaşıyorum.

Tırmandığım yerin geçit olduğunu bilmiyordum. Aslında geçit olduğunu biliyordum ama daha ileride olduğunu düşünüyordum. Meğer çıkmışım bile. Geçit tabelasını ters yönde görmesem bilmeden devam ederdim. 🙂 Tabii tabelayı görünce bendeki mutluluğu siz düşünün. Hemen sarılıp makineme enine boyuna çekiyorum. 🙂 Geçitler projeme bir geçit daha eklemiş olmanın mutluluğu paha biçilemez…

Buradan sonra inişe geçiyorum. Bir süre daha bu yolda ilerledikten sonra Kavaklar köyü yoluna dönüyorum. Artık uzun süre yolum düz gidecek. Ta ki Baklan’a yaklaşana kadar.

Kavaklar köyünü geride bırakıp Uşak-Denizli anayoluna doğru ilerliyorum.

Anayola çıkınca ahırdan salınmış danaya dönüyorum. 40 km/h ortalamayla pedal çeviriyorum. Kaymak gibi yola hasret kalmışım meğer. 🙂

Sevinçten ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. 🙂

Tabii ki bu da çok uzun sürmüyor ve Konak köyden Baklan’a doğru dönüyorum. Buradan sonra hafif tırmanış başlıyor. Tırmanış pek hissettirmese de yoruluyorum. Yavaş pedallarken çevreyi izlemek keyifli oluyor. Yol boyunca gördüğüm şahinlerden birisini nihayet makinemle yakalıyorum ama fotoğrafını çeker çekmez havalanıp kaçıyor. Oysaki benden zarar gelmez ama nereden bilsin kuşcağız. 🙂

Hava hafiften serin ve garip bi pus var. Nedendir bilemiyorum. Baklan ufukta göründü, yavaş yavaş yaklaşıyorum. Dağal köyüne girmeden aşağıdaki stabilize yoldan kestirme yapıyorum.

Saat 10.40’ta Baklan’a ulaşıyorum. Güya burada öğle yemeği yiyecektim. Hem saat çok erken hem de daha hiç acıkmadım. Oysa sadece bir kek yemiştim. 🙂

Baklan’ın içinden geçerek yoluma devam ediyorum. İlçe merkezindeki kahvehaneler çok kalabalık olduğu için durmadım. İnsanlar uzaylı görmüş gibi bakıyorlar. Bu durum bir süre sonra çok rahatsız edici olabiliyor. O nedenle en iyisi yoluma devam edeyim, güzel bir çeşme başında dururum.

İşte aradığım su başını burada buluyorum. Cebimdeki diğer iki keki de burada suya katık yaparak yiyorum. Burası o kadar güzel ki, içim huzurla doluyor. Ne gelen var, ne giden… Yoldan bir ya da iki araç geçiyor o kadar. 🙂

Tekrar Uşak – Denizli yoluna bağlanıyorum ama gel gelelim o kaymak asfalttan eser yok. Bu tarafta yol yapım çalışması devam ettiği için tek şerit ve oldukça dar yolda pedallamaya çalışıyorum. Birazdan Çal yolu da birleşecek ve oldukça yoğun trafik altında pedal çevireceğim.

Çal kavşağından sonra muhteşem bir iniş başlıyor ve 10 dakika içinde kendimi Denizli – Afyon yolunda buluyorum. Buradan sonra tekrar sıcak asfalta kavuşuyorum. Tabii sıcak asfalt demek trafik demek. O nedenle daha dikkatli gitmem gerekiyor.

Kocabaş kasabasına kadar bu yolda ilerliyorum. Bir süre arkamdan esen rüzgar bir anda yön değiştirip karşımdan esmeye başlıyor. Çok garip bir durum bu gerçekten. Beni mi gördün arkadaş, biraz daha essene arkamdan. 🙂

Kocabaş kasabasında durup içecek bir şey almak istiyorum ama etrafımı saran çocuklar yüzünden bisikletin başından ayrılamıyorum. Çocuklara bırakın, dokunmayın, etmeyin, eylemeyin desem de bir türlü laf dinletemiyorum. Market sahibi çıkıp duruma el atıyor ama yine değişen bir şey yok. Hemen aldığım içeceği içip ayrılıyorum oradan.

Kızılyer köyünden de transit geçip köy çıkışındaki çeşmeden su ikmali yapıyorum.

Honaz’a doğru tüm hızımla devam.. 🙂

Saat 13.00 ve artık Honaz’dayım. İlçe merkezi burada da yukarıda bulunuyor. İlçe içinde sürekli tırmanıyorum. 🙂

Honaz’dan geçip Denizli’ye Karateke üzerinden devam ediyorum. Karşı yamaçta Ovacık köyü görünüyor. Karateke’de bir markette durup içecek alıyorum ve zirvede içerim diye sırt cebime koyuyorum.

Artık turum bitti sayılır. Buradan sonra Denizli’ye doğru salınacağım. Ama önce şu bonibonları ve kolamı bitireyim. 🙂 Zirvenin tadını çıkarıyorum, birazdan aşağıya inerim.

Denizli aşağıda ve yine puslu bir manzara var. Çok net seçilmiyor manzara.

Zirveden sonra hızla aşağıya iniyorum. Denizli şehir içinde de trafik kargaşasından bir an evvel kurtulmak için hızla arabaya kadar pedal çeviriyorum. Trafikte hiç kimsenin birbirine saygısı kalmamış. Adamlar utanmasalar üzerimizden geçip gidecekler. Sağsalim buraya kadar ulaşmış olmanın mutluluğuyla turumu noktalıyorum.

3.Gün Tur Verileri;

Toplam Km: 106.6 km | Toplam Sürüş Süresi: 05:14:58

Max. Hız: 64.4 km/h | Ort. Hız: 20.3 km/h

Toplam Yükselme: 1036 m | Yakılan Kalori: 2834 cal

Bekilli, Baklan, Honaz, Denizli Güzergâh ve Yükselti Haritası;

Sevgilerimle…