Pedalla Türkiye 37.Gün ( İnebolu )

İnebolu’dayım?

18 Haziran 2007 İnebolu

Bugün bütün gün İnebolu’da olacağım. Off günü olarak değerlendiriyorum ve bisiklete binmiyorum bugün. Ayrıca akşama doğru Süleyman Abimler gelecekler. Sabırsızlıkla akşamın olmasını bekliyorum İnebolu sokaklarında.

Sabah erken uyanıyorum ve kahvaltımızı yapıyoruz. Ardından ise Şeker Mehmet Amcam ile dışarıya çıkıyoruz. O kahveye, ben ise İnebolu’yu gezmeye gidiyorum. Sıcaklar giderek bastırdı ve bunun için SPD ile gezmek yerine kendime sandalet almayı istiyorum. Birkaç dükkan dolaşıyorum ve bir yerde 20 YTL’ye buluyorum. Kredi kartım ile alıyorum tabi ki. Bu arada kredi kartıma da çok yüklendim, param kalmadı gibi birşey. Nasıl devam edeceğim ise tam bir bilinmezlik. 🙁 Çaresizlik içinde kara kara düşünüyorum.

Tabi bu düşünceler kafamı tırmalarken boş durmuyorum ve İnebolu’yu gezmeye devam ediyorum. İnebolu’nun tarihi evlerini bugünde fotoğraflıyorum. Gerçekten çok güzeller, belediyenin dokunulmazlık alma kararını tekrar takdir ediyorum. Bu güzelliklerin yok edilmemesi gerekir.

İnebolu’nun içinden Küre dağlarından gelen bir dere geçiyor ve Karadeniz ile buluşuyor. Bu aralar suyu pek yok, ama kurbağalar vıraklıyor bol bol. 🙂

Bir süre gezintiden sonra sahile gidip bir banka oturuyorum. Burada günlüğümü karalıyorum ve denizi seyrediyorum uzun uzun. Süleyman Abim ise yola çıkmış, haberini alıyorum ve saatin bir an önce geçmesini bekliyorum.

Çok sakin ve güzel bir ilçe burası, insan rahat rahat kafasını dinleyebilir. Para sorunu için birkaç arkadaşımı arıyorum. Zor günlerimde aramamı söyleyen arkadaşlarıma. İki arkadaşım gün içinde bana para çıkartıyorlar. Bu benim için bir nebze de olsa çok iyi. Giderleri giderek kısıyorum. Yoksa turum yarıda kalabilir korkusu var içimde. Bu yola çıktım ve sağlık sorunum olmadıkça da bir şekilde bitirmeliyim.

Gezintinin ardından öğle yemeği için eve dönüyorum. Teyzecim bana börek ve karpuz hazırlıyor. Ne kadar da güzeldi, bende afiyetle yiyorum tabi ki. Sonra ise oturup teyzem ile laflıyoruz. O kadar samimi bir sohbet oluyor ki, çok mutlu oluyorum. Sonrasında ise evden İnebolu’nun bir kaç fotoğrafını çekiyorum. Ne kadar yeşil ve ne kadar güzel bir yer.

Süleyman Abi ile tekrar telefonlaştığımızda Kastamonu’da olduğundan bahsediyor. Ama hava epey yağmurluymuş. Ne kadar da şanslıyım, yine kıl payı kurtuluyorum yağmurdan. Eğer Süleyman Abim gelmiyor olsaydı, ben bugün Kastamonu’ya hareket etmiş olacaktım ve muhtemelen de bu yağmurun içinde olacaktım. 🙂 Gerçekten de bu benim için çok çok iyi oldu. Hem dinlendim, hem de ıslanmadım. 🙂

Saat 7’e gelmek üzereyken otogara doğru gidiyorum. Tam ben otogara varıyorum ki, Süleyman Abimler eşi ve kızı ile birlikte otobüsten iniyorlar. Zamanlamam süper oldu gerçekten. Görür görmez Süleyman Abime sarılıyorum ve beklemeden çantalarını da alarak eve geçiyoruz. Evde otururken başlıyoruz hemen muhabbete, turumun buraya kadar olan kısmını heyecanla Süleyman Abime aktarıyorum. Birlikte güzel vakit geçiriyoruz. Güzel mi güzel akşam yemeğimizi yedikten sonra ise çarşıya çıkıyoruz hep birlikte. Bir çay bahçesine gidiyoruz ve çaylarımızı yudumluyoruz. Konuşacak çok şeyimiz olduğu için bir an olsun susmuyoruz. 🙂

Tabi çaylardan pek tat alamıyoruz ve Süleyman Abi ile birer tane bira içiyoruz. Bu arada laflamaya devam tabi, epeydir görmüyorum Süleyman Abimi. Ortak nokta çok olunca konuşacak şeyde bir o kadar fazla oluyor. Daha önceleri de bahsettiğim gibi, benim yollara düşmeme sebep Süleyman Şatır’dır diye. Onun yazıları, onun fotoğrafları ile pedal çeviriyorum şu an. Bunun için binlerce kez minnettarım. Ruhun şad olsun abim, her zaman aklımızdasın. 🙁

Bu güzel akşamın ardından eve dönüyoruz ve yarın sabah ki yolumuz için hazırlanıyoruz. Süleyman Abim beni Kastamonu’ya bırakıp son otobüs ile İnebolu’ya geri dönecek. O nedenle sabah erkenden yola çıkacağız. Daha fazla gecikmeden uyuyoruz…

Sevgi ve Saygılarımla…